Δευτερεύοντες σκέψεις.

-


Σκόρπιες λέξεις, έρωτες, ξενιτεμένοι.
Η λύρα συνεχίζει. Τ'ανείπωτα.
Ταξίδι που ξεκινάει με έναν αριθμό, και μια κλεψύδρα..
μέρα μπαίνει, άγχος βγαίνει. και τα πορθυμένα δέντρα στέκουν σε άκρη
μαρτυρούν ιστορίες, μυρωδιές, θάνατο. και οι ξεροκέφαλοι τραβούν φωτογραφίες.
νύχτα σήμανε η μουσική, και η γλυκειά μελαγχολία της ύπαρξης.
"θα διαφοροποιηθώ." ψιθυρίζω. όχι σήμερα. ίσως αύριο.
τα μακάρι μου γίνονται τελίτσες στον ατελείωτο χάρτη των σχεδίων μου.
ο αριθμός και η κλεψύδρα, σύμμαχοι καταναγκαστικοί.
θα ζήσουμε. κάπως. θα το καταφέρουμε.


ΟΜΩΣ πώς θα πορευτείς ξένε, σ'ένα επιβλητικό οροπέδιο κλεμμένης ζωής, υλικής και συναισθηματικής εξάρτησης;
το σκέφτηκες ποτέ σου;
θα υπάρξουν στιγμές που δε θα αρκείς. δε θα αρκεί τίποτα. και αυτό το τίποτα θα γεμίσει τις προσδοκίες σου.
Ξένε. Έμαθες να βρίσκεις παρηγοριά σε άψυχα πράγματα.
Άψυχα κατά το δοκούν. Οι μισο τελειωμένες προτάσεις, μοιάζουν με ιστορίες που έχουν ακόμη μερικά χρόνια προς την ολοκλήρωση τους..
Όμως εσύ, δεν είσαι πρωταγωνιστής. Τα βραδιά, δυσκολεύεσαι. Οι ήχοι γίνονται πιο έντονοι.
Γίνεσαι καχύπτος. Φοβάσαι τα κλειστά δωμάτια και τους ανοιχτούς ανθρώπους.
Και τους φοβάσαι, γιατί νοιώθεις καλύτερος άνθρωπος δίπλα τους.
Μα είναι περαστικοί, όπως εσύ. Είναι ξένοι. Όπως και'συ.
Διαιρείς την ύπαρξη σου σε κομματιασμένους εαυτούς. Τους οριοθετείς. 
Εσύ, θα υπάρξεις το πρωί, θα σαρέσει περιστασιακά το τσιγάρο.
Εσύ, θα υπάρξεις το μεσημέρι, θα απολαμβάνεις τις σαλάτες και το επιδόρπιο.
Και'συ θα τρέμεις στην όψη της σιωπής, της ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ σιωπής. θα ανακυκλώνεσαι σε μελωδίες όμως, θα ξεχνιέσαι καμιά φορά.

"ο κόσμος που αγάπησα, με άφησε και σάπισα."

-

Ξένοι μεταξύ σας. Θα είστε αναπόσπαστα κομμάτια. Άγνωστα μεταξύ τους.
Ξένε! Δες. ΔΕΣ τα θέλω, τα πρέπει. Αναγνώρισε τα. Μάτταια, πελώρια.
Σιωπηλά. Σα τους βράχους τους θαλασσοδαρμένους.
Που στο πέρασμα του χρόνου, συνεχίζουν να στέκουν.
Και ενώ υπάρχουν, σταδιακά αναδιαμορφώνονται.
Και μετά από δέκα χρόνια, γεμάτοι ρωγμές, σπάνε, αλλάζουν, χωρίς ντροπή.
ίσα ίσα, τα κομμάτια τους, υποβοηθούν τη διαμόρφωση ενός γενικότερου πλαισίου.
τι πίστευες ;
παραδέξου το και'συ ξένε.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΠΑΣΜΕΝΟΙ/ΕΣ. τα σημάδια του χρόνου.
Ορίστε!