Τα πλάσματα της νύχτας

Τα πλάσματα της νύχτας,
δένονται στο δευτερόλεπτο
Κρατούν ένα βαθύ αποτύπωμα του χρόνου

Δεν υπάρχουν τα γνωστά τελετουργικά-
Ηρεμία, ένα ένα τα βήματα
βόλτες στη θάλασσα

Παρά μόνο πέφτουν με τα μούτρα,
Ρουφούν και την τελευταία σταγόνα,
Πάνε μήνες απ' όταν είδαν το φως

Φοράνε μαύρη στολή και γυαλιά για προστασία
Το δέρμα τους αναγεννιέται συνεχώς
οι γιατροί μιλούν για ξηροδερμία

Ο κόσμος γίνεται συχνά πολύς
Βαρύς, ασήκωτος και άγονος
Σταθερά χειμώνας στην κοιλάδα των παραισθήσεων τους

Αν δεις ποτέ σου ένα τέτοιο πλάσμα,
μη βιαστείς να το διώξεις
και ας σου βρέξει τον καναπέ με τα δάκρυα του

Θα παλέψει διακαώς με τους τοίχους σου,
θα σου ρουφήξει τις πληγές
καθώς θα στέκεται ανάποδα στο ταβάνι, σαν νυχτερίδα της ασφάλτου

Το σώμα του θα είναι βαρύ, και τα άκρα του ξεχαρβαλωμένα
μη βιαστείς να το διώξεις,
κρατά ένα αντικλείδι για την κόλαση

Στην οποία κάποτε θα θες να περάσεις,
θα' χεις και εσύ τους λόγους σου,
άλλωστε, πολύτιμες πέτρες στη τσέπη βαραίνουν προς την κατάδυση στον εαυτό σου.